هم‌خوانی معاصر

در دوره‌های «همخوانی کهن» تکوینِ شعرِ فارسی را از نخستین ابیات فارسی دری تا دوره‌ی مشروطه پی گرفتیم. همچنین تلاش کردیم بدون از یاد بردنِ گسست‌ها، به روایتی یک‌پارچه و منطقی از تطوّر ادبیات فارسی از آغاز تا دوره‌ی معاصر دست یابیم؛

در هر دوره جدا از بحث تقویم‌مند درباره‌‍‌‌ی مختصات سبکی (شامل مختصات زبانی، ادبی و اندیشگانی)، متونی گزیده را جمع‌خوانی کردیم.

علاوه بر آن، با چگونگی کاربست دانش‌های سبکی و بلاغی و بحث‌های شعرشناختی بر روی اشعار آشنا شدیم.

دوره‌های «هم‌خوانی معاصر»، طبعاً با بحث از اندیشه و شعر نیما شروع شد و با خوانش، نقد و تفسیر گزیده‌ی اشعار و نوشته‌های نظری او و شاگردانش ادامه یافت؛

با شیوه‌های مختلف آب برداشتن از رودخانه آشنا شدیم و دیدیم چطور از رودخانه‌ی شعر او، نهرها و کاریزها و رودهای تازه‌ای جاری شد؛

حالا نوبت به «رؤیایی» و «براهنی» رسیده است؛ دو چهره‌ی برجسته‌ و تأثیرگذار بر شعر امروز که در دوره‌ی کمال خود، نقطه‌ی تلاقی سنّت نیمایی با جریان‌های حاشیه‌ای دیگر بودند.

در بحث از رؤیایی، هم به نقدها و نظرها و گفت‌وگوها (از سکوی سرخ، هلاک عقل به وقت اندیشیدن، عبارت از چیست، فنومنولوژی شعر حجم) نظر خواهیم داشت هم به دفاتر شعری او از «بر جاده‌های تهی» تا «در جست‌وجوی آن لغتِ تنها»؛

همچنین خواهیم دید وارث مفهوم «قطعه‌شعر» در نظرگاه نیما، معماری شعرش را بر چه پایه‌هایی استوار کرده است.

در بحث از براهنی سر و کار ما با براهنی شاعر و منتقد خواهد بود.

بنابراین براهنی داستان‌نویس و… را کنار می‌گذاریم و با دوره‌بندی شعر و نظرگاه‌های شعری براهنی به سه دوره‌ی مجزّا، نشان خواهیم داد مسئله‌سازهای شعری در هر یک از دوره‌های شاعری او کدام‌اند.

گزیده‌ای از دوره‌های مختلف اشعار براهنی، از براهنی نیمایی، تا او که دیگر نخواست خود را نیمایی بنامد.

در این جلسات خوانده شده و بحث و بررسی خواهد شد.

نهایتاً به نظرگاه رؤیایی و براهنی در مورد یکدیگر خواهیم پرداخت و خواهیم دید چهره‌های کلیدی جریان‌های موسوم به «حجم» و «زبان» یکدیگر را چطور دیده اند.

این دوره، به دلیل شرایط موجود، به صورت برخط (آنلاین) برگزار خواهد شد و شامل شش نشست سه ساعته است.

پنجشنبه ها ساعت ۱۷ تا ۲۰

بصورت برخط (آنلاین)