ادبیات و هنر همان جنبه‌هایی از زندگی بشراند که می‌توانند معنای زیستن و زندگی را در قرن تکنولوژی و سرعت، و البته کمرنگ‌شدن جنبه‌های دراماتیک انسان مدرنِ شهری، قابل تحمل‌تر و زیباتر کنند.
ادبیات و هنر آن بخش‌های نادیده و درونی نگاه و روح آدمی را به نمایش می‌گذارند که تنها از راه هنر می‌توانند به ذهن و اندیشه آدمی نمود بیرونی و عینی دهند تا علم روانکاوی و نشانه‌شناسی به مطالعه و شناخت انسان بنشیند؛ چه انسان معاصر و چه انسان غارنشین از هر فرهنگ و تمدنی که توانسته به‌واسطه نقش‌ها و نگاره‌ها ردپایی از اندیشه و بودنِ خود برجای بگذارد.
ادبیات و هنر با تاریخی به اندازه حضور بشر روی کره خاکی و به وسعت جغرافیای پراکندگی انسان روی زمین قدمت دارد و گسترده است؛
ادبیات جهان از گیلگمش، نخستین حماسه بشری در جهان تا داستان‌های پست‌مدرن، از نخستین شعرهای هجایی اشوزرتشت تا شعر آزاد، از شاهنامه فردوسی تا خوان هشتم مهدی اخوان ثالث، از رمانس‌های عاشقانه تا داستان ساکاس در ایسلندِ سده یازدهم میلادی که در مرز میان سنت و رمان مدرن قرار گرفت، از دون کیشوتِ سروانتس که سرآغاز جریان رمان مدرن در قرن هفدهم میلادی بود تا یولیسز جیمز جویس که به رمان مدرن معنا داد، از قصه‌های هزارویک شب تا بوف کور صادق هدایت، از نمایشنامه‌ی اودیپ سوفوکل تا کرگدن اوژن یونسکو، همه و همه تلاشی در جهت حفظ بقا و ماندگاری نسل‌های بشری و معنابخشیدن به زمان و مکان بوده‌اند.
اکنون حجم عظیمی از آثار باقی‌مانده از دستبردِ روزگار، پیش‌روی مخاطب قرن حاضر است که گاه به سردرگمی او در انتخاب‌هایش می‌انجامد. از این روی، از نخستین کاغذ اخبار تا مجله‌های الکترونیکی قرن تکنولوژی کوشیده‌اند با تحلیل و نقد گنجینه‌های گذشته و آثار هر روزه خلق‌شده در سراسر جهان، به راهگشایی انتخاب‌های مخاطبان و روشن‌شدن ذهنیت آنان نسبت به اثر کمک کنند.
مجله ادبیات و هنر اوسان بیهیچ ادعایی مبنی بر متفاوت‌بودن، تنها می‌کوشد تا بیهیچ قضاوت و سوگیری، متن هر اثر را ملاک قرار داده و تا حد ممکن بهترین انتخاب و بررسی را با کمک و همراهی گروهی از صاحب‌نظران، پیش‌روی خواننده کنجکاو و جست‌وجوگر قرار دهد.
از این روی احترام به مخاطب، نخستین قرار این مجله است و باشد که تا پایان راه، بر سر قرار بماند و بتواند همواره همراه مخاطبان خود باشد.